Op een levende geit hadden ze toch niet helemaal op gerekend.
Los van de praktische bezwaren, was ook de prijs een probleem: een geit kost daar wel 400.000 shilling, het equivalent van 5 basisinkomens. Dat kun je niet aannemen als je vanuit solidariteit juist basisinkomens komt bréngen.

Het feest ging verder.
Er gebeurde zo veel. Er waren optredens, er was muziek, theater. Eten en drinken. Na het feest ging Peter de tas in de auto zetten. “Eigenlijk was ik de geit een beetje vergeten”, vertelt hij later.

“Maar daar lag de geit op de achterbank! Ik schrok me rot. Het beestje was doodsbang en keek me met een panische blik aan. Wat moesten we ermee doen? Aan AFARD geven kon niet, en een geschenk weigeren is ook geen goed idee. Uiteindelijk besloten we de geit uit te reiken, als prijs voor de beste performance van de dag.”

In Oeganda is het gebruikelijk om een geit of kip als geschenk te geven.
Ook aan een buitenlander die de dag erna op het vliegtuig stapt, ontdekte Peter. “Je krijgt die levende kip, en neemt hem mee naar een restaurant. Je zegt: Deze wil ik morgen eten. Het restaurant maakt het dan lekker voor je klaar.”